Wat is beelddenken?

Elk mens wordt als beelddenker geboren. Uit onderzoek is gebleken dat het geheugen van mensen rond het vierde levensjaar een voorkeur voor hersenhelft ontwikkelt. De meeste mensen ontwikkelen hun linkerhersenhelft dominant waardoor zij vanaf hun vierde jaar in woorden gaan denken. Bij een kleine groep mensen, de zogenaamde beelddenkers, ontwikkelt zich de rechterhersenhelft sterker waardoor zij primair in beelden blijven denken.

Denken in plaatjes

Beelddenken is denken in beelden/plaatjes, niet in woorden/begrippen. Bij het horen van het woord ‘boom’ denkt een beelddenker aan het plaatje van een boom, niet aan het woord boom. Het is een creatieve, ruimtelijke (3 dimensionale) manier van denken. Objecten kunnen van verschillende kanten bekeken worden, iets dat moeilijk voor te stellen is als je geen beelddenker bent. (vandaar dat de b , d, p en q door elkaar worden gehaald en dat het kind cijfers op de verkeerde manier schrijft; 38 of 83. Het lijkt allemaal erg op elkaar)

Een woorddenker verwerkt informatie in stukjes, op volgorde en auditief. Het is een analytische vorm van denken: het een volgt op het ander. Dit is ook de manier waarop op school informatie wordt aangeboden: in stukjes, volgordelijk en auditief. Omdat een beelddenker de informatie op deze wijze juist niet kan verwerken, ontstaan er op school lees- en leerproblemen.

Een beelddenker verwerkt informatie visueel, in zijn totaal (als plaatje/foto) en willekeurig. Informatie komt ongefilterd bij de beelddenker binnen. In zijn hoofd flitsen beelden (informatie) willekeurig voorbij. Daardoor overziet een beelddenker snel het geheel. Hij denkt vanuit een totaalbeeld. Dit beeld is een vast gegeve. Moet dit beeld in stukjes gehakt worden, dan wordt het beeld onduidelijker. De auditieve hak-en-plakmethode om te leren lezen is dan ook een onmogelijke opgave voor een beelddenker.